Specialismen en Afdelingen

Cognitieve Gedragstherapie (CGT)

Uw psycholoog kan cognitieve gedragstherapie (CGT) voorstellen. Hier kunt u lezen wat dat is en hoe een behandeling gaat.

Gedrag, gedachten en gevoel

CGT behandelt zowel uw gedrag als uw gedachten. Door u anders te gedragen veranderen uw gevoel en uw gedachten. Door uw gedachten te veranderen veranderen uw gevoel en gedrag. De behandeling richt zich op het omgaan met de klachten en/of met de omstandigheden die zorgen dat uw klachten erger of minder erg worden.

Vrijwel altijd werken we samen met artsen die een rol spelen bij het lichamelijk onderzoek, de diagnose en eventuele behandeling of controles.

Wat is cognitieve gedragstherapie?

CGT is een combinatie van twee vormen van psychotherapie: cognitieve therapie en gedragstherapie.

Cognitieve therapie

Cognitieve therapie gaat over uw manier van denken en uw emoties daarbij. Wanneer iemand veel negatieve gedachten heeft over zichzelf, de ander of over gebeurtenissen, dan is dit te merken aan nare gevoelens. Bijvoorbeeld verdriet, angst en boosheid. In cognitieve therapie onderzoekt u samen met uw therapeut of uw manier van denken helemaal klopt en of uw gedachten helpend zijn voor u. Het ontdekken van een andere, meer realistische en helpende manier van denken, is het doel van dit therapieonderdeel.

Gedragstherapie

Gedragstherapie richt zich vooral op het veranderen van uw gedrag. Hoe u handelt, bepaalt namelijk in voor een groot deel hoe u zich voelt. Als u bijvoorbeeld de neiging hebt om uit angst (voor een toename van uw klachten) bepaalde situaties ontwijkt, dan zal dit op korte termijn vaak helpen. Maar op de lange termijn kan dit voor een toename van allerlei lichamelijke en emotionele klachten zorgen. Samen met uw therapeut, bepaalt u eerst wat het probleemgedrag is. Daarna helpt de therapeut u om beter te reageren op die omstandigheden.

Werkt CGT?

Er is veel onderzoek gedaan naar de effecten van CGT. Heel vaak blijkt deze methode goed te werken. Bij een groot deel van de patiënten hebben de klachten na de behandeling minder (negatieve) invloed op het leven. In de officiële richtlijnen wordt deze behandeling vaak als eerste keus aangeraden. De effecten verschillen uiteraard per persoon.